เมื่อวันก่อนป๊าผมได้มานั่งคุยเรื่องการเล่นหรือลงทุนในหุ้น ตอนนี้ป๊าผมอายุเกือบ 70 ปี ค้าขายเป็นเจ้าของร้านตั้งแต่อายุ 23 ปี ประสบการณ์การค้าเกือบ 50 ปี
จากประสบการณ์ของป๊า ป๊าเล่าให้ฟังว่าจบ ป.4 มีความลำบากยากจนตั้งแต่เด็กๆ อากงอาม่าเป็นคนจีนอพยพมาจากเมืองจีนแบบเสื่อผืนหมอนใบ มีพี่น้อง 9 คน
เมื่อก่อนบ้านไหนมีลูกเยอะ จะลำบากและเหนื่อยต้องหารายได้ให้พอค่าใช้จ่าย เค้าจะไม่เลี้ยงลูกแบบคนสมัยนี้
อากงอาม่าเลี้ยงลูกแบบบุฟเฟ่ต์ ปล่อยให้ไปทำงานตั้งแต่อายุน้อยๆ ไม่งั้นไม่พอกิน ลูกทุกคนเลยต้องไปทำงานเป็นลูกจ้างเค้าตั้งแต่เด็ก
ป๋าผมทำงานแบกหามตั้งแต่อายุ 12 ปี ทำงานไปเก็บเงินไป จนทุกวันนี้ก็มีร้านทอง 1 ร้านและร้านขายเฟอร์นิเจอร์ 1 ร้าน มีที่ดินพอสมควร ในจังหวัดเล็กๆ
ส่งผมจนจบวิศวกรรมศาสตร์ ป.ตรี โท มหาวิทยาลัยรัฐชื่อดังในกทม และส่งผมไปเรียนภาษาที่ซิดนีย์ ออสเตรเลีย 5 เดือน
ส่วนผมหลังจากจบ ป.ตรีก็ทำงานไปเรียนโทไป ทำงานเป็นลูกจ้างของบริษัทต่างชาติมาเกือบ 10 ปี
ปัจจุบันมาช่วยสานต่อธุรกิจของป๊ามาได้ 7 ปี เพราะเค้าวางมือ
ป๊าผมเคยมีประสบการณ์ซื้อหุ้นตอนปี 2540 ครั้งเดียวและแน่นอนหลังเกิดวิกฤตต้มยำกุ้ง ทำให้ขาดทุนเยอะมาก เค้าเลยไม่ชอบให้ผมยุ่งเกี่ยวกับหุ้น
เค้าอยากให้ลงทุนเกี่ยวกับทอง และที่ดินมากกว่าเพราะเป็นทรัพย์สินที่จับต้องได้ ความคิดของเค้าคือเวลาทองตกหรือที่ดินราคาตก อย่างน้อยก็มีทองแท่งและโฉนดไว้ในมือ
ส่วนหุ้นมีแค่กระดาษเปล่าๆ เอาไปทำอะไรไม่ได้
แต่ผมก็ไม่ค่อยเชื่อฟังเค้าเท่าไร เป็นลูกที่ดื้อเล่นและลงทุนในหุ้น ช่วงแรกๆขาดทุนก็ไม่ได้บอกเค้า ลงทุนหลายๆปีเข้าเค้าก็เหมือนยอมรับไม่บ่นไม่ต่อต้านอีกต่อไป
แต่ป๊าผมกลับมาลองคิดและมาสอนผมว่า ให้ลงทุนหุ้นหรือเล่นหุ้นเหมือนที่เราทำการค้าดีกว่านะ เพราะประสบการณ์การค้าสองพ่อลูกก็มีพอตัว เอามันมาประยุกต์กับหุ้นมันน่าจะทำให้ผลตอบแทนดีขึ้น
ป๊าผมสอนการประยุกต์ใช้หลักการค้าในหุ้นว่า
1. อย่างแรกต้องขยัน การทำการค้าเราต้องขยัน ขยันศึกษาตลาด ศึกษาสินค้า หาของถูกมาขายในราคาที่เรามีกำไรและศึกษาลูกค้า ว่าคนส่วนใหญ่ต้องการสินค้าอะไร พัฒนาตัวเอง หาความรู้เพิ่มเติมตลอดเวลา หาช่องทางการค้าให้ได้ เหมือนลงทุนให้หุ้น เราต้องศึกษาหาควาามรู้ในเรื่องหุ้น เรื่องเศรษฐกิจ ศึกษาดูหุ้นแต่ละตัวมีข้อดีข้อเสียยังไง หุ้นตัวไหน ราคาต่ำเกินไปกว่าความเป็นจริง เหมือนเราขายสินค้าซักอย่าง ตอนราคาถูกเราก็ไปซื้อมาเก็บไว้ในสต๊อคเรา รอราคาสูงขึ้นค่อยปล่อยขาย
2. อดทน ระหว่างทำการค้า มันเหนื่อยบางทีไม่มีลูกน้องหรือลูกน้องไม่พอ เราต้องลงมือทำเอง บางทีต้องยกของหนักๆเอง เราก็ต้องสู้เพราะที่เราทำทุกอย่างคือกำไรของเรา
บางทีเจอปัญหาสารพัดไม่เป็นไปตามที่ใจต้องการ เราก็ต้องอดทนสู้ต่ออุปสรรคที่เข้ามา
สมัยซัก 15-20 ปีที่แล้ว ป๊าทำงานตั้งแต่ 7 เช้าจนถึง 4 ทุ่มทุกวัน เดือนนึงปิดร้าน 1 วัน เมื่อก่อนขายส่งเอเย่นต์ขายส่งนมไวตามิลค์ ขายวันละหลายร้อยลัง บางวันลูกน้องไม่พอ ผมกับป๊าก็ต้องช่วยกันยกนมไวตามิลค์ไปส่งลูกค้าด้วยตัวเองวันละร้อยลัง
เหมือนลงทุนในหุ้นบางทีเราวิเคราะห์งบการเงินมาดีแล้ว แต่ราคายังไหลลงเราก็ต้องอดทนเชื่อมั่นในตัวเอง หาทางแก้ไขกันไป
3. อดออม การค้าช่วงแรกๆ ถ้าเราไม่มีเงินหรือสายป่านที่ยาวพอ ไม่มีพ่อแม่ที่รวยมาสนุบสนุนเรา เราก็ต้องทำงานให้หนักและอดออม ใช้จ่ายประหยัดและพอเพียงไม่ฟุ้งเฟ้อ พอเรามีเงินเก็บขึ้น ความเสี่ยงในอนาคตที่เราจะเจ๊งก็ลดลงตาม หรือเราสามารถเอาเงินสดมาขยายกิจการได้
ลงทุนในหุ้น เราทำงานเงินเดือนหรือค้าขายพอมีเงินเก็บเราก็ทยอยซื้อหุ้นเก็บไปเรื่อยๆ มีมากหน่อยก็ซื้อมาก มีน้อยก็ซื้อน้อย พอได้กำไรที่เราพอใจเราก็ขายทำกำไร เอากำไรไปซื้อหุ้นตัวอื่นต่อ ทำไปนานๆเข้าเดี๋ยวก็มีกำไรมากขึ้นเอง
4.ไม่มีทางลัด การทำการค้าไม่มีทางลัดที่จะรวยเร็วมั่นคงในระยะยาว ถ้าพื้นฐานเราไม่แน่น มีแต่ความพยายามอย่างหนัก เช่นถ้าสมมติเราทำการค้าช่วง 10 ปีแรกขายดีมากมีเงินเก็บ และก็จะกู้เงินมาขยาย แต่หลังจากนั้นสมมติเศรษฐกิจสะดุดค้าขายตก รายได้ไม่พอดอกเบี้ยเงินกู้มา นานๆไปขาดทุนสะสมเราก็อาจจะเจ๊งได้
หุ้นก็เช่นกัน คิดถึงความเสี่ยงและหาแผนรองรับไว้เสมอ
5. ค้าขายเงินเหลือมากขึ้นก็ทยอยซื้อทรัพย์สินอื่นๆ เช่น ที่ดิน ทองคำไว้เพื่อกระจายความเสี่ยง
เหมือนถ้าเราได้กำไรจากหุ้นเราก็เอากำไรไปซื้อทรัพย์สินอื่นบ้างเพื่อป้องกันความเสี่ยง เฉกเช่นดังคำสุภาษิต อย่าเอาไข่ไว้ในตระกร้าใบเดียว
เพราะเราไม่รู้อนาคตว่าจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง
โปรดติดตามตอนต่อไปนะครับ พยายามจะเขียนเป็นตอนๆไปเรื่อยๆนะครับ ถ้ากระแสตอบรับดี
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น